Kώστας Πάνος

Tα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Λουλούδια οι σχέσεις που μαραίνονται. Περνάς στην μοναξιά βασανιστήρια. Tις νύχτες με κλειστά τα παραθύρια. Τα πράγματα όσο πάνε δυσκολεύουνε. Οι πιο πολλοί δεν την παλεύουνε. Κανείς δεν νιώθει όπως άλλοτε. Αλίμονο σου άνθρωπε ευάλωτε. Τα πράγματα αλλάξαν πριν την ώρα τους .Οι πιο καλοί εγκατέλειψαν την χώρα τους. Μα οι από πάνω έχουν ήσυχη συνείδηση. Και οι θεσμοί υπέστησαν καθίζηση. Τα πράγματα την κάτω βόλτα πήρανε. Ανθρωποφάγε της κρίσης τύραννε Πόσοι ακόμα στο βωμό σου θα θυσιάζονται; Αργίες τέχνας κατεργάζονται.

Έχεις μια φωτογένεια, μαζί με την ευγένεια και είσαι αγαπητή. Κόρη μαλαματένια με κόμη μεταξένια, ω έαρ μου γλυκύ. Μορφή παραμυθένια,φωνή παραδεισένια στου κόσμου το χαμό. Οι κόμποι μες στα χτένια για την δική σου έννοια μου δέσαν το μυαλό.

Κορνίζες τα όνειρα στον τοίχο, και η ψυχή μου το καρφί τώρα άλλα ζητά το σώμα μα δεν τα δίνει η ζωή και οι καημοί όλοι στιχάκια που σημαδεύουν το μυαλό για αυτό και πονοκεφαλιάζω δειλό το κάθε πρωινό Κορνίζες γίνανε κι οι σκέψεις σε ένα αλλόκοτο εμβαδό Και όλες οι παλιές αγάπες μαχαίρια δίκοπα θαρρώ. Γυρνάνε οι στιγμές κι οι μέρες σε μια παράξενη τροχιά. Μακριά απ’ το γέλιο, την ανάσα και την δική σου αγκαλιά