Το παράπονο ενός αυτιστικού παιδιού
Ούτε γράφω ούτε διαβάζω . Παζλ μικρά μονάχα φτιάχνω Έναν δάσκαλο- πατέρα Μια ζωή εγώ θα ψάχνω Kάνω τη ζωγραφική μου με μπογιές και μαρκαδόρους. Υλικό πολύ δεν έχω, κι η μαμά ας πληρώνει φόρους. Δεν μπορώ όμως να αλλάζω σαν πουκάμισα, δασκάλους Κάθε χρόνο χτίζω σχέσεις με τους φόβους μου μεγάλους. Oύτε παίζω με παιδάκια κλείνομαι στον αυτισμό μου Και δεν χάσαν το παιχνίδι, οι δασκάλοι στο θυμό μου. Αν μπορείς αγκάλιασε με δώσε μου ένα παιχνιδάκι Τάισε με, σκούπισέ με μικρό είμαι αγγελουδάκι Στον παράδεισο σαν πάω θα προσεύχομαι για σένα Στον Θεό το όνομά σου με χρυσή θα γράψω πένα.