Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2018

Για σένα παίρνω δύναμη

Για σένα παίρνω δύναμη κι όλα τα ξεπερνάω και ένα μεγάλο όνειρο θέλω να κουβαλάω σε όποιον δρόμο και αν βρεθώ παντού σε συναντάω Και την μεγάλη αγάπη μου για σένανε κρατάω Χρειάζομαι έναν άνθρωπο εμένα να προσέχει και τα μεγάλα μείον μου να θέλει και να αντέχει Σε όλο το στίβο της ζωής με μένανε να τρέχει Μες σε μεγάλες αγκαλιές τα βράδια να με έχει

Η ανάμνηση ευλογία

Σαν την σκιά θα τριγυρνάω μες την γη και όλους τους πόνους μου τα βράδια θα νικάω Μες την καρδιά μου θα ζεις πάντα εσύ Σε άλλους δρόμους και αν γυρνάω Κάτσε και μέτρα τις καλές μας τις στιγμές και κάνε την ανάμνηση ευλογία το πώς περνάς το πώς περνώ είναι μια άλλη ιστορία

Πώς περνάει η ώρα

Πώς περνά η ώρα κι ο καιρός δεν το καταλαβαίνω μπρος στις οθόνες δυστυχώς τα νέα δεν προλαβαίνω Πώς περνά η ώρα και κυλά η ζωή στο άπειρο όλοι είμαστε σκόνη εγώ θα κάνω ότι τραβάει η ψυχή να φύγουν όλοι οι πόνοι Πώς περνά η ώρα και τρέχουν οι στιγμές σε ένα αβέβαιο αύριο η χώρα πάλι καίγεται το μέλλον μας μακάβριο Πώς περνά η ώρα εδώ και εκεί με δάκρυ και με γέλια πότε οι αναμνήσεις μας  μας κάνουνε κουρέλια

Δεκαπενταύγουστος

Όσο περνούν τα χρόνια μας και λιγοστεύει η ζωή μας γλυκιά Μητέρα του Θεού άκου την δέησή μας Τις αμαρτίες σβήσε μας την ώρα του θανάτου εδώ η χώρα έφτασε στο τέρμα και του πάτου Φώτιζε όλους τους πιστούς κι άκου τις προσευχές τους σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς όλους συγχώρεσέ τους Της αμαρτίας κεραυνοί με μίσος μας χτυπάνε κι όλοι στην απόγνωση εσένα αναζητάνε.

Τραγούδι αρχίζουνε οι γρύλοι

Γλυκιά μου ανάμνηση ξυπνάς κάθε καλοκαίρι,  εκεί στου Αυγούστου τα ξενύχτια.  Σαν τότε σε είχα αγάπη μου. Στο χέρι,  είχα τα χέρια σου στολίδια. Κι η αγκαλιά μου ήταν γεμάτη από το σώμα σου το ωραίο, σε είχα μα σε έχασα και πάλι  στο όνειρό μου το σπουδαίο.  Πέρασαν χρόνια κι έχει μείνει  ένα χαμόγελο στα χείλη όταν σε σκέφτομαι τα βράδια  τραγούδι αρχίζουνε οι γρύλοι....

Σκέψεις

Σκέψεις που με στοιχειώνουνε απ το πρωί ως το βράδυ και οι μέρες με πληγώνουνε με πνίγουν σε πηγάδι Σκέψεις που με κυκλώνουνε νύχτες που αιμορραγούνε αγάπες που τελειώσανε  και ψάχνουν να με βρούνε Σκέψεις που μένουν ορφανές σε ένα ξερό κεφάλι στη λογική υποτάσσονται και στα ωραία κάλλη

Μες το σκοτάδι της ζωής μου

Μες το σκοτάδι της ζωής μου, είσαι το φως με την ψυχή και όταν πάω να σ αγκαλιάσω σε αγαπάω πιο πολύ Και περιμένω να ρθει η ώρα για να σε δω από κοντά κάθε μεγάλη μοναξιά μου έχει εσένα γιατρειά Μες το σκοτάδι της ζωής μου ήρθες και έλαμψες εσύ η έμπνευση της μουσικής μου σε μία έγινες στιγμή Και περιμένω να ρθει η ώρα το βράδυ πάλι να σε δω με δύο χάδια σου για δώρα κάνεις τον κόσμο μαγικό

Το φως της μέρας μου

Αγάπη μου εσύ όμορφη ,έρχεσαι κάθε βράδυ μου δίνεις μες το όνειρο ,πνοή φιλί και χάδι Και ανυπομονώ πότε θα σε αγκαλιάσω και την ζωή μου απλόχερα με σένα να μοιράσω Είσαι το φως της μέρας μου και κάνω τον καμπόσο τρελός που σε ερωτεύτηκα και σε λατρεύω τόσο Με σένα όλα τα μπορώ και ξέρω που βαδίζω χάνομαι όταν σε σκέφτομαι κι όταν σε αντικρύζω

Στα δύσκολα οι φίλοι

Στα δύσκολα φανήκανε οι φίλοι Παράπονο δεν έχω από κανέναν μα μοναξά έχω το δείλι τα μάτια μου είναι δακρυσμένα. Στα δύσκολα μου οι φίλοι μου κρατήσαν μες το λιμάνι πλοία καλά δεμένα χάθηκε όμως η αγάπη και την ζητώ απεγνωσμένα Στα δύσκολα φανήκανε γενναίοι στηρίγματα τα δυό τους χέρια σπουδάσαν τα προβλήματά μου με ξέρουν γίνανε ξεφτέρια Στα δύσκολα με κάνανε κουμάντο να πω ευχαριστώ δεν βρίσκω λέξεις και κυνηγήσαμε μαζί την ευτυχία ας είχαμε και διενέξεις Από το βιβλίο μου ΄΄ Σε λίγο ξημερώνει '', εκδόσεις Λογείον, 2017, Τρίκαλα

Σε λίγο ξημερώνει

Σε λίγο ξημερώνει η αγάπη με πληγώνει και η μοναξιά Σε λίγο ξημερώνει στο άδειο το σαλόνι γυρίζω σαν σκιά Σε λίγο ξημερώνει η νύχτα ξεπληρώνει πληγές μες την καρδιά Σε λίγο ξημερώνει και το όνειρο τελειώνει εδώ δεν είσαι πια

Ο λωτός

Με έκανες να σε ερωτευτώ. Μόνο για σένα να μιλώ. Ζωή υπόγεια να ζω. Κι όλες τις νύχτες να μεθώ. Ήταν κατάλληλη η στιγμή που είχες μείνει μοναχή και για να κλείσω την πληγή σου πρόσφερα την ηδονή, Με έκανες να σ αγαπώ ξέχασα τι ήθελα να βρω σε είδα ταίρι μου καλό και έφαγα όλο το λωτό. Κι έτσι με μάγεψες εσύ άλλη μου έδωσες πνοή μαζί ξενύχτι ως το πρωί στων αστεριών τη φυλακή. Από την συλλογή στίχων μου ΄΄ Ένα αναμμένο στο σκότος κερί΄΄ Εκδόσεις Λογείον , Τρίκαλα 2016

Η εποχή της συμφοράς

Η εποχή της συμφοράς , είναι κοντά πλέον για μας Για όλη την χώρα. Έγινε το μυαλό κιμάς, Τρόικα όλα τα ζητάς Εδώ και τώρα Είναι η ανάπτυξη βουνό σε άμμο με ήλιο καυτό Κι ευθύς θα πέσει Λαέ με πράξεις δεν μιλάς, κι ας υποφέρεις κι ας πεινάς Μάλλον σ αρέσει. Έξω σου φεύγουν τα παιδιά, μένει η Ελλάδα να γερνά Να αργοπεθαίνει. Άνεργοι γύρω ένα σωρό, σε τύμβο θάβονται λευκό. Κόμπος στο χτένι. Κι όσοι ήταν πρωταγωνιστές, γίναν παλιάτσοι μες το σκετς Για ένα κομμάτι Όλα τα όνειρα του χτες γίναν του σήμερα φωτιές Σ άδειο κρεβάτι. Από την συλλογή στίχων μου ΄΄Ένα αναμμένο στο σκότος κερί ΄΄ Εκδόσεις Λογείον, Τρίκαλα 2016

Πρόσφυγας

Από τον πόλεμο κατεστραμμένος ήρθες στην χώρα μας κυνηγημένος για ένα αύριο που δεν γνωρίζεις που είναι άδικο και δεν ορίζεις Δίχως πατρίδα σε άλλη χώρα, κι η υπομονή σου τελειώνει τώρα κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει και τις ανάγκες σου ποιός τις πληρώνει; Με μια ψυχούλα πληγωμένη προορισμός σου η Ειδομένη Και η παράδοση του Ξένιου Δία σου δίνει ακόμα μια ευκαρία Δίχως πατρίδα μες την Ελλάδα κι οι εξελίξεις χιονοστοιβάδα Τα όνειρά σου αργοπεθαίνουν και δάκρυα μαύρα απ τα μάτια βγαίνουν. Από την συλλογή στίχων μου ΄΄ Ένα αναμμένο στο σκότος κερί ΄΄ Εκδόσεις Λογείον, Τρίκαλα 2016

Η Αθήνα μες το χιόνι

Η Αθήνα μες το χιόνι μια πριγκήπισσα σωστή κόβει τις καρδιές ματώνει στου έρωτά της το κλουβί Στα στενά της γυροφέρνουν οι διαβάτες σκοτεινοί είχανε καιρό να δούνε άσπρη μέρα στη ζωή Πέφτει κάτασπρο το χιόνι και λυτρώνει την ψυχή κι ο καθένας μας θυμάται όπως έπαιζε παιδί Η Αθήνα παγωμένη Ξάστεροι οι ουρανοί την λιακάδα περιμένει την επόμενη αυγή Από την συλλογή στίχων μου ΄΄Σε λίγο ξημερώνει΄΄ Εκδόσεις Λογείον, Τρίκαλα 2017

Παιδί μου έφυγες

Παιδί μου έφυγες πήγες μακριά στα ξένα Και γω μαράζωσα δεν βρίσκω γιατρειά Να με έχεις θέλω στο μυαλό και μένα στα βάσανά σου να μαι η παρηγοριά. Παιδί μου έφυγες κι έριξες μαύρη πέτρα πες μου τι σου λειψε τι έχεις τώρα πια Τις αποφάσεις και τα λάθη κάτσε μέτρα έμεινε άδεια η δική μου αγκαλιά Παιδί μου έφυγες με τρένα και αεροπλάνα σε άλλη χώρα την τύχη σου ζητάς να μην ξεχνάς πώς πίσω έχεις μια μάνα πάρε τηλέφωνο για μένα να ρωτάς Παιδί μου έφυγες μου λείπεις τι να κάνω Θυμάμαι τότε που ήσουνα μικρός Φιλιά σου έδινα στο μέτωπο απάνω Θέλω απλά να σε φυλάει ο Θεός Από την συλλογή στίχων μου ΄΄ Ένα αναμμένο στο σκότος κερί ΄΄ Εκδόσεις Λογείον, Τρίκαλα 2016.

Έναν καθρέφτη κοίταξα

Έναν καθρέφτη κοίταξα και αποφάσεις πήρα Να κόψω το συναίσθημα, να αλλάξω χαρακτήρα Πάλεψα με το πάθος μου. Το νίκησα? Δεν ξέρω Η μόνη γνώση της καρδιάς , είναι πώς υποφέρω Πάλι ζορίζω το μυαλό, λέξεις να κατεβάσω Μα τέλειωσαν για σένανε και θα σε προσπεράσω Κι όσο περνάει ο καιρός , το μόνο που μου μένει Είναι να αράξω στην σιωπή κι ο χρόνος να με δέρνει Από την συλλογή μου Σκληρό να ζεις με το όνειρο Εκδόσεις Degiorgio, Τρίκαλα, 2011

Σε ένα μπαρ νυχτερινό

Σε ένα μπαρ νυχτερινό τις λίμνες όλες ήπια με κέρδισες με βλέμματα και άλλα πολλά τερτίπια Μου έδωσες παρηγοριά μια νύχτα και θυμάμαι τις αγκαλιές και τα φιλιά και μ όνειρα κοιμάμαι Σε ένα μπαρ νυχτερινό που γίνονταν το σώσε αρχίσαμε να έχουμε ωραία πάρε δώσε Μου έδωσες παρηγοριά πέταξα απ την χαρά μου και έγινες στη σιγαλιά αέρας στα πανιά μου Σε ένα μπαρ νυχτερινό κατά τις δύο η ώρα με έκανες να σ ερωτευτώ να σ αγαπήσω πρόωρα Μου έδωσες παρηγοριά και ένιωσα το κορμί σου και αμέσως παραδόθηκα γλυκά στην ηδονή σου

Το νέκταρ

Η αγκαλιά σου βγάζει φως Και γω από έρωτα τυφλός Ακούω την φωνή σου Και νιώθω την στοργή σου Το χάδι σου με κυβερνά Σε έβαλα πολύ ψηλά Φτωχός χωρίς εσένα Είναι όλα τετριμένα Σε μαγική διαδρομή Όπως καλά ξέρεις εσύ Πιστά σε ακολουθάω Και σε χειροκροτάω Η αγκαλιά σου βγάζει φως Και γω όπως πάντα σκοτεινός Το νόημα μου δίνεις Το νέκταρ μου όταν πίνεις