Kώστας Πάνος

Μην εμπιστεύεσαι κανέναν έχει γυρίσματα ο καιρός Τα λόγια είναι τα γραμμένα όπου αλέθει ο τροχός Και στην πολλή την καλοσύνη Μικρό καλάθι να κρατάς Οι σχέσεις πια έχουν τελειώσει Γίναν τα όνειρα κιμάς Είδαν πολλά αυτά τα μάτια Κι ανατριχιάζω τώρα πια Ψυχές που φαίνονται μπαχτσέδες Να βγάζουν φθόνο ξαφνικά Μην εμπιστεύεσαι κανέναν Να σαι πολύ προσεκτικός Όσοι μπροστά σου λεν επαίνους Σου σκάβουν λάκο διακαώς

Είμαστε όλοι αριθμοί, δεκαδικά ψηφία για τους δυνάστες έχουμε μηδενική αξία κι όποιος πιο γρήγορα αυτό το έχει καταλάβει τρέχει εις τον παράδεισο μια θέση να προλάβει Είμαστε όλοι αριθμοί μπροστά εις τα θηρία που κουμαντάρουν βουλευτές και την οικονομία κι όποιος ξεγελάστηκε και λέει πώς δεν είναι έτσι νομίζει είναι κόκορας , σε αδειανό κοτέτσι

Οι φόβοι μεγαλώνουνε σαν έρχεται το βράδυ ρίχνουν μες την ψυχή φωτιά, στην μοναξιά μου χάδι Με βρίσκουνε ευάλωτο και με πυροβολούνε τώρα που πια τα χέρια σου δειλά δεν μ ακουμπούνε Οι φόβοι μεγαλώνουνε πλέον οπλοφορούνε την νύχτα να σκοτώσουνε καθώς με κυνηγούνε Και γω δεν έχω εσένανε προστάτη και οδηγό μου σε αυτό τον άγριο πανικό , δεν σε έχω στο πλευρό μου. Οι φόβοι στις αργίες μου πάντα παραμονεύουν και στο κλειστό δωμάτιο μόνοι με συντροφεύουν γιατί δεν σε έχω δίπλα μου για να με προστατεύσεις και περιμένω απ το όνειρο μάταια να δραπετεύσεις

Τόση ομορφιά δεν ξαναείδα είσαι στην νύχτα πυγολαμπίδα με ακολουθείς όπου πηγαίνω σε κάθε σου σκέψη πεθαίνω Τόσος έρωτας που ήταν κρυμμένος μέσα στα χρόνια βαθιά θαμμένος μα η χαρά δεν αλλάζει χρώμα και περιμένω να ρθεις ακόμα Τόση αγάπη δεν πήγε στράφι κι είναι το σώμα σου από χρυσάφι όταν σε βλέπω τελειώνει ο χρόνος κι είναι γλυκός ακόμα και ο πόνος Τόση γαλήνη δεν έχω νιώσει σαν τον ζητιάνο έχω κρυώσει με περιμένει η αγκαλιά σου και παραδίνομαι στην αφεντιά σου

Πάει και τούτη η χρονιά με αισθήματα και πάθη κάνε τον απολογισμό μέτρα σωστά και λάθη Δώσε αγάπη δώσε φως σε όσους σε αγαπούνε και πάλι αδιαφόρησε για όσους σε μισούνε Πάει και τούτη η χρονιά και έρχεται η νέα μάζεψε στην ψυχή σοδειά να χεις καλή παρέα Μάθε καινούρια πράματα κάνε πολλά ταξίδια και διώξε την μιζέρια σου στα ίδια και τα ίδια Ας είναι η χαρά οδηγός για τον καινούριο χρόνο να χεις ένα χαμόγελο αντίδοτο στον πόνο

Μένει καημός στα σωθικά τελειώσαμε οι δυό μας ίσως γιατί κοιτάξαμε  μόνο τον εαυτό μας Μένει καημός στα σωθικά μετά τον χωρισμό μας μάλλον δεν εκτιμήσαμε τι είχαμε στο πλευρό μας Μένει καημός στα σωθικά κι η μοναξιά ανατέλλει και να μαστε πια μακριά ο εγωισμός μας θέλει Μένει καημός στα σωθικά που πλέον δεν μιλάμε γίναμε μια ανάμνηση και την σιωπή ακουμπάμε Μένει καημός στα σωθικά κι ο πόνος μεγαλώνει που οι δυό μας καταλήξαμε να μαστε πλέον μόνοι Μένει καημός στα σωθικά μα η ψυχή αντέχει τα όχι σου να προσπερνά.... πάντα ψηλά θα σε έχει....

Έχει πεθάνει η μαγκιά  εδώ και λίγα χρόνια φοράν απλά για να φοράν οι άντρες παντελόνια Έχει πεθάνει η μαγκιά κι όλη η ντομπροσύνη και με κακία απαντούν στην κάθε καλοσύνη Έχει πεθάνει η μαγκιά λίγοι την έχουν πλέον οι πιο πολλοί γίναν κιμάς και οι φελλοί επιπλέουν Έχει πεθάνει η μαγκιά και είναι αδικημένοι κι όσοι τον κόσμο αγάπησαν είν καταδικασμένοι Έχει πεθάνει η μαγκιά τα λόγια τα σταράτα και πλέον η ειλικρίνεια δεν βγαίνει πια στην στράτα

Γλυκοχαράζει με βροχή κοιμάται ακόμα η πόλη κοιμούνται τώρα οι τρελοί και οι ονειροπόλοι Γλυκοχαράζει με βροχή με έναν καφέ κι ελπίδα παίρνει μπροστά η μηχανή με σκέψεων καταιγίδα Γλυκοχαράζει με βροχή που λιώνει όλο το χιόνι κι έχει ανάγκη η ψυχή άλλο να μην κρυώνει Γλυκοχαράζει με βροχή και ξεκινά η μέρα βγαίνει ο κόσμος για δουλειά στον καθαρό αέρα Γλυκοχαράζει με βροχή ξεπλένονται οι αναμνήσεις η ίδια η ζωή σε προκαλεί σελίδα να γυρίσεις

Κι όταν τελειώσει η ζωή Τι είναι αυτό που μένει Είναι η υστεροφημία μας Στον τάφο μας γραμμένη Κι όταν τελειώσει η ζωή Τι λέει η κοινωνία Θα ναι τελείως ασήμαντο Χωρίς λόγο και ουσία Κι όταν τελειώσει η ζωή Και πάψει το ταξίδι Μένει η καλοσύνη μας Στο άπειρο στολίδι Κι όταν τελειώσει η ζωή Και πας στα κυπαρίσσια Θα μείνουνε στους γύρω σου Τα λόγια σου τα ίσια

Θα θελα τούτες τις γιορτές να ήσουνα μαζί μου Ποτέ μου δεν κουράστηκα να σε περιμένω Κι απ το ανοιχτό παράθυρο πάντα θα σε προσμένω Εσένα που μοιράστηκα την άγρια φυλακή μου Θα θελα τούτες τις γιορτές να ρθεις να σ αγκαλιάσω Να πάρει το όνειρο ζωή στις άκρες των χειλιών σου Να ταξιδέψω σαν παιδί στο άσπρο των ματιών σου Τις δύσκολες τις μέρες μου δίπλα σου να πλαγιάσω Κι αν πλέον είσαι μακριά και δεν με υπολογίζεις Ζύγισε μέτρα και σταθμά και άλλον μην αγγίζεις Είναι καλή η μοναξιά όταν την ζω μαζί σου Της ευτυχίας τα πέλαγα εκβάλλουν στο κορμί σου