Kώστας Πάνος

  Στην αγκαλιά σου έκατσα και μέτρησα τα αστέρια σου δίνω τριαντάφυλλα από τα δυο μου χέρια Σε σένα εγώ παρέδωσα το σώμα, την ψυχή μου είσαι ο χτύπος της καρδιάς κι η κάθε αναπνοή μου. Σου εξομολογήθηκα γλυκά τον έρωτά μου γίναν πραγματικότητα με σένα τα όνειρά μου Και νιώθω πλάι σου όμορφα, κάθε στιγμή και ώρα θα γίνομαι η ομπρέλα σου όταν ξεσπάει μπόρα.

  Για σένα αγγελούδι μου γράφω ένα τραγούδι μυρίζω από τον κήπο σου το πιο όμορφο λουλούδι. Την μοναξιά μου νίκησες κι ο έρωτας στον θρόνο με έκανε να ξεχαστώ απ της ζωής τον πόνο Κορώνα σε έχω στην ψυχή, γέλιο μου και πνοή μου και την αγάπη αισθάνομαι σε κάθε μια στιγμή μου Ζούμε απλά και όμορφα απλά κι ευτυχισμένα. όσο με νιώθεις μόνο εσύ, δεν νιώθω για κανένα.

  Στο νου μου πάντα έρχεσαι όταν απουσιάζεις εσύ καρδιά και σώμα μου ψυχή αγαλλιάζεις Μια αγκαλιά σου κούκλα μου πάντα με θεραπεύει κι αυτός που νιώθω ο έρωτας γλυκά με κυριεύει Και όταν λείπεις μάτια μου το σπίτι δεν γεμίζει το βλέμμα σου το λαμπερό πάντα με συγκλονίζει Νόμιζα πώς στην μοναξιά μέσα βαθιά θα ζούσα μα σε όλα τα τραγούδια μου εσύ έγινες μούσα.

  Πόσο σ αγαπώ κι ας είσαι μακριά μου και πήρες την καλύτερη θέση μες την καρδιά μου Μεγάλη η απόσταση, η αγάπη πιο μεγάλη κι απολαμβάνω τις στιγμές, τα όμορφά σου κάλλη.

  Είσαι το φως στην κάμαρη, τα βράδια όταν πλαγιάζω χαίρομαι μόνο δίπλα σου, όταν σε αγκαλιάζω. Είσαι της φύσης ζωγραφιά, της άνοιξης λουλούδι μαζί σου βρήκα την χαρά, ωραίο αγγελούδι Είσαι στα όνειρα οδηγός, μέσα στο καλοκαίρι μαζί σου ο δρόμος φωτεινός, γλυκό κι όμορφο ταίρι Είσαι δροσιά από σκιά, σε όλες τις δυσκολίες μαζί σου τις ξεπέρασα, χωρίς αμφιβολίες

  Σαν αέρας αγριεύεις και με έρωτα ημερεύεις, με τα όνειρα ιδρώνεις και τα μάτια μου βουρκώνεις Στων χειλιών σου το ποτάμι ακουμπώ με την παλάμη, και την μέρα μου ανάβεις, με τριαντάφυλλα την ράβεις Η αγάπη μας μεγάλη, διώχνει όλη την αιθάλη, και τα σύννεφα τα μαύρα, με άγγιγμα φωτιά και λάβρα Μες το σπίτι το δικό μας, γράφεται το ριζικό μας. Και οι δυο ευτυχισμένοι. Και αυτό είναι που μένει.

  Συνέχεια όταν σε σκέφτομαι, με πιάνει ένα ρίγος και σε όλες τις φουρτούνες μας δεν φάνηκα εγώ λίγος Νιώθω μια πληρότητα σε όλο μου το είναι μια ζωή αθάνατη κοντά μου έλα γίνε. Συνέχεια όταν σε σκέφτομαι, αισθάνομαι ωραία ηφαίστειο η αγάπη μας , μονάκριβη, πηγαία. Σε αυτόν τον δύσκολο καιρό πλάι μου εσύ να είσαι και το μυστήριο της ζωής μαζί μου έλα και λύσε.

  Το ερωτικό το βλέμμα σου πάντα με διαπερνάει Και η αύρα σου η μαγική γλυκά με ακολουθάει Το είναι μου στιγμάτισες, κι άλλαξες την τροχιά μου Τα βράδια που είσαι μακριά δεν βρίσκω την υγειά μου Μου άλλαξες τις συνήθειες με υπομονή με αντέχεις με ασημένιο φόρεμα στα όνειρά μου τρέχεις Και έτσι σε θέλω πιο πολύ, εσένα γιατρειά μου εγώ σε τούτη την ζωή, σου δίνω την καρδιά μου.