Kώστας Πάνος

Καθώς περνώ την γέφυρα τον ποταμό κοιτάζω πόσα ζευγάρια εφηβικά φιλήθηκαν κει κάτω πάλι εσένα σκέφτομαι κι όλο αναστενάζω με έκανες να σε ερωτευτώ και έφτασα ως τον πάτο Καθώς περνώ την γέφυρα και περπατώ στο δρόμο οι αναμνήσεις είν νωπές ακόμα μες το νου μου της μοναξιάς τον βίωσα τον πιο μεγάλο τρόμο μεγάλο του ταλαιπώρου - ναυάγιο- του κορμιού μου

Στιγμές ερώτων χάθηκαν μες της χαράς το διάβα μάλλον δεν ζύγισαν σωστά τον ενθουσιασμό τους της κάθε τους συνήθειας τους έκαψε η λάβα για την Ιθάκη χάσανε τον πηγαιμό τους Σε μονοπάτι δύσκολο διαβήκαν με πέτρες με γκρεμούς και φίδια άραγε την ευτυχία την βρήκαν? ή μήπως έβαζαν στον πόνο τους στολίδια? Για αυτό και θα τους κρίνει η ιστορία που φταίξανε, ποιός ήταν ο σκοπός τους των μέσα τους θηρίων γίνανε η λεία? γίναν θυσία στης αλήθειας τον βωμό τους?