Kώστας Πάνος

Γίναμε όλοι δικαστές του γείτονα , του δίπλα και χάσαμε τον μπούσουλα με του μυαλού την τρίπλα Αντί αυτήν την εποχή να μαστε μονιασμένοι πηδάμε απ τα παράθυρα όλοι απελπισμένοι Και βρίσκουμε στο φίλο μας το σφάλμα και το λάθος και μεις δεν βλέπουμε μπροστά απ του εγωισμού το πάθος Γίναμε όλοι δικαστές κι όλο πυροβολούμε χωρίς να ψάχνουμε γιατί κάποιοι έτσι αντιδρούμε Γίναμε όλοι δικαστές δικάζουμε με φθόνο τον γείτονα αβοήθητο αφήνουμε και μόνο

Τα πάθη μες τις πλάτες σου κουβάλησες του κόσμου εσύ μου έδωσες ζωή μου έδωσες το φως μου Και σε σταυρώνουν οι ΄΄πιστοί '' με λόγια κάθε μέρα εσένα που τους έδωσες να αναπνέουν αέρα Αλλά με την Ανάσταση τα νίκησες τα πάθη εσύ βλέπεις ευλόγησες το κάθε κατακάθι και την αξία έδωσες σε πόρνες και ζητιάνους τώρα ξανασταυρώνεσαι από ΄΄πιστούς΄΄ ρουφιάνους

Σβήνουν σε λίγο οι διακόπτες πάμε για ύπνο όλοι μαζί γεμίσαμε αδερφούς πανόπτες που όλα τα ξέρουν δηλαδή Γίναμε έρμαια του ψώνιου που διακατέχει την ΤΙ - ΒΙ την καλοσύνη του αιώνιου πότε θα πάρουμε γραμμή? Κλείνουν τα μάτια το μυαλό μας με βουλευτάδες ασεβείς κανείς δεν θέλει το καλό μας ψήφους ζητάν ότι κι αν πεις Σβήνει σε λίγο όλη η χώρα πέφτουν τα φώτα στη σκηνή μάλλον θα είμαστε μαζόχες όλοι κλεισμένοι σε κλουβί...