Kώστας Πάνος

Πόσα μεγάλωσες παιδιά τόσα βιβλία τρυφερά που μείνανε στην μνήμη του λόγου μου εν ρύμη Αξίες είχες και ιερά και όλα του κόσμου τα στραβά ίσιωνε η γραφή σου λαμπρό το καθετί σου.

O έρωτας είναι μια στιγμή η τρικυμία στην σιωπή δίνει στο όνειρο γιορτή κάνει καλό το καθετί Ο έρωτας σαν προσευχή όλη η αγάπη κι η στοργή φέρνουν στα χείλη το φιλί τα σώματα στην ηδονή Ο έρωτας δίνει ζωή μέχρι και στο άψυχο κορμί ενώνονται ανάσες δυό σε ένα μεγάλο μακελειό Ο έρωτας είναι το φως αρκεί να ξέρεις τι και πώς την πόρτα χτύπα την σωστή μην σε έβρει μόνο η χαραυγή

Τρόμος και φόβος για τον κορωνοιό σπέρνουν οι ειδήσεις πολύ πανικό ξεχνάμε έτσι όμως αλλα πολλά που ναι μεγάλα , σημαντικά Είναι η χώρα σε παρακμή καλύτερα απ όλους περνάν οι χαζοί και ο καθείς ας τρέξει να σωθεί τώρα οι αξίες έχουν χαθεί

Χτυπάει την πόρτα ο έρωτας και λογική δεν έχει μα πρέπει πέτρα η καρδιά να γίνει για να αντέχει Χτυπάει την πόρτα ο έρωτας και δεν κοιτά ηλικία ύψος κιλά και πρόσωπο γράφει η ψυχή ιστορία