Τα έκλεισα όλα μέσα μου

Έκλεισα μέσα μου του κόσμου την κακία,
με ένα τσιγάρο κι ένα ψέμα φυλαχτό.
Δεν με ξαφνιάζει πια της μοναξιάς η βία,
γιατί συνήθισα να ζω και να αγαπώ.

Έκλεισα μέσα μου του κόσμου την βλακεία.
Κάθε τους βλέμμα κάθε γέλιο ειρωνικό.
Σε μία πρόστυχη μεγάλη δυστυχία.
Και κουβαλάω έναν ασήκωτο σταυρό.

Έχω μια διαίσθηση και μια μελαγχολία,
που μου αφήνουν το χαμόγελο μισό.
Χάνω τον ύπνο μου σε κάθε αποτυχία.
Και τραγουδάω έναν αιώνιο καημό.

Κάθε στιγμή κάθε λεπτό που δεν περνάει,
νιώθω να σβήνει ένα κομμάτι απ' την ψυχή.
Από γυαλί είναι η χαρά μου κι όλο σπάει
και σε αδιέξοδα με βγάζει η ζωή.

Δεν συγχωρείται τώρα πια η καλοσύνη.
Δεν έχει φρένο η ζωή μας στο γκρεμό.
Αφού ποτέ τους δεν κατάλαβαν εκείνοι,
βαρέθηκα κι εγώ να εξηγώ:

Ότι τον φόβο άμα θες να τον νικήσεις,
πρέπει στα μάτια διαρκώς να τον θωρείς,
στην άλλη όχθη να σε πάει και να γυρίσεις,
ευθύνη έχεις μόνο εσύ αν ζαλιστείς.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο οπαδός

Τα βράδια που είσαι μακριά ( αφιερωμένο στην γυναίκα μου Θώμη)

Σε βλέπω κι ονειρεύομαι