Ένα αναμμένο στο σκότος κερί

Εγώ σε βρίσκω τέλεια ως συνήθως, ανάβεις τα ένστικτα τα αρχαία- γλυκιά.
Και η καρδιά σου πολύτιμος λίθος, που σβήνει ωραία την μοναξιά.
Εγώ σε θέλω, μ όλο το είναι, και αν την άκρη μου δεν έχεις βρει.
Έλα κοντά μου το βράδυ και γίνε, ένα αναμμένο, στο σκότος κερί.

Εγώ σε βρίσκω μες στο μυαλό μου,κι ακούω τη σιωπή μου πιο δυνατά.
Τον έρωτά μας τον πήρα επ' ώμου, και την αγάπη μας πήρα αγκαλιά.
Εγώ σε θέλω με τα στραβά σου,μα εσύ με βάζεις σε άλλη τροχιά.
Κρατώ, διαβάζω μηνύματά σου, δεν με ποτίζεις, πλέον φιλιά.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα βράδια που είσαι μακριά ( αφιερωμένο στην γυναίκα μου Θώμη)

Σε βλέπω κι ονειρεύομαι

Τα ύστερα του κόσμου