Οι νύχτες

Οι νύχτες χωρίς την αγκαλιά σου πονάνε πιο πολύ
Και πια ούτε με σκέφτεσαι τι κάνω δηλαδή
Εγώ στον κόσμο μου κι εσύ σ άλλη τροχιά
της φαντασίας μου κι ας λύνω τα σχοινιά
Οι νύχτες κυλάνε τόσο αργά σαν τις γριές στο δρόμο
και τα όνειρα αγρίεψαν κι αυτά μου φέρνουν τρόμο
εγώ σε μια γωνιά ποιήματα να γράφω
με πινελιές αλλόκοτες τις μνήμες μου να βάφω
Οι νύχτες δεν βρίσκουν γιατρειά μ αλκόολ ούτε τσιγάρο
μόνο αρχαίες προσευχές στα σοβαρά θα πάρω
να πέφτω εγώ γονατιστός να φύγει η αμαρτία
σε ένα κόσμο αφύσικο γεμάτο με κακία

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα ύστερα του κόσμου

Όνειρα με ημερομηνία λήξης

Αγάπη μου εσύ γλυκιά