Το ξενέρωμα

 Χορό στήνει η νύχτα ως το ξημέρωμα

Κι ακόμα να συνέλθω απ το ξενέρωμα
Μου χάρισες απλόχερα το μίσος σου
Θα σου άρεσε πολύ αν ήμουν ίσος σου
Φρικάρω όταν σε βλέπω και πληγώνομαι
Και πάω στον καθρέφτη και μουτζώνομαι
Πώς στάθηκα ο τρελός καιρό εγώ πλάι σου
Και σε άντεχα στα κάτω και στα χάι σου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα ύστερα του κόσμου

Όνειρα με ημερομηνία λήξης

Αγάπη μου εσύ γλυκιά