Στων χειλιών σου το ποτάμι ( αφιερωμένο στην γυναίκα μου Θώμη)

 Σαν αέρας αγριεύεις και με έρωτα ημερεύεις,

με τα όνειρα ιδρώνεις και τα μάτια μου βουρκώνεις
Στων χειλιών σου το ποτάμι ακουμπώ με την παλάμη,
και την μέρα μου ανάβεις, με τριαντάφυλλα την ράβεις
Η αγάπη μας μεγάλη, διώχνει όλη την αιθάλη,
και τα σύννεφα τα μαύρα, με άγγιγμα φωτιά και λάβρα
Μες το σπίτι το δικό μας, γράφεται το ριζικό μας.
Και οι δυο ευτυχισμένοι. Και αυτό είναι που μένει.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα ύστερα του κόσμου

Όνειρα με ημερομηνία λήξης

Αγάπη μου εσύ γλυκιά