Οι φόβοι

Οι φόβοι μεγαλώνουνε σαν έρχεται το βράδυ
ρίχνουν μες την ψυχή φωτιά, στην μοναξιά μου χάδι
Με βρίσκουνε ευάλωτο και με πυροβολούνε
τώρα που πια τα χέρια σου δειλά δεν μ ακουμπούνε
Οι φόβοι μεγαλώνουνε πλέον οπλοφορούνε
την νύχτα να σκοτώσουνε καθώς με κυνηγούνε
Και γω δεν έχω εσένανε προστάτη και οδηγό μου
σε αυτό τον άγριο πανικό , δεν σε έχω στο πλευρό μου.
Οι φόβοι στις αργίες μου πάντα παραμονεύουν
και στο κλειστό δωμάτιο μόνοι με συντροφεύουν
γιατί δεν σε έχω δίπλα μου για να με προστατεύσεις
και περιμένω απ το όνειρο μάταια να δραπετεύσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα βράδια που είσαι μακριά ( αφιερωμένο στην γυναίκα μου Θώμη)

Σε βλέπω κι ονειρεύομαι

Τα ύστερα του κόσμου