Πυγολαμπίδα

Τόση ομορφιά δεν ξαναείδα
είσαι στην νύχτα πυγολαμπίδα
με ακολουθείς όπου πηγαίνω
σε κάθε σου σκέψη πεθαίνω
Τόσος έρωτας που ήταν κρυμμένος
μέσα στα χρόνια βαθιά θαμμένος
μα η χαρά δεν αλλάζει χρώμα
και περιμένω να ρθεις ακόμα
Τόση αγάπη δεν πήγε στράφι
κι είναι το σώμα σου από χρυσάφι
όταν σε βλέπω τελειώνει ο χρόνος
κι είναι γλυκός ακόμα και ο πόνος
Τόση γαλήνη δεν έχω νιώσει
σαν τον ζητιάνο έχω κρυώσει
με περιμένει η αγκαλιά σου
και παραδίνομαι στην αφεντιά σου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα βράδια που είσαι μακριά ( αφιερωμένο στην γυναίκα μου Θώμη)

Σε βλέπω κι ονειρεύομαι

Τα ύστερα του κόσμου