Πυγολαμπίδα

Τόση ομορφιά δεν ξαναείδα

είσαι στην νύχτα πυγολαμπίδα
με ακολουθείς όπου πηγαίνω
σε κάθε σου σκέψη πεθαίνω

Τόσος έρωτας που ήταν κρυμμένος
μέσα στα χρόνια βαθιά θαμμένος
μα η χαρά δεν αλλάζει χρώμα
και περιμένω να ρθεις ακόμα

Τόση αγάπη δεν πήγε στράφι
κι είναι το σώμα σου από χρυσάφι
όταν σε βλέπω τελειώνει ο χρόνος
κι είναι γλυκός ακόμα και ο πόνος

Τόση γαλήνη δεν έχω νιώσει
σαν τον ζητιάνο έχω κρυώσει
με περιμένει η αγκαλιά σου
και παραδίνομαι στην αφεντιά σου