Πρωτοχρονιά




Παρέα δεν βρήκα φέτος να γλεντήσουμε
και έξω έβρεχε ποδάρια καρεκλών
μπρος στην T.V. είπα ας στρογγυλοκαθήσουμε
στο πνεύμα για να μπούμε των εορτών.
Ο ουρανός είχε θυμάμαι χρώμα κόκκινο,
σχεδόν τον έκρυβε μια πολυκατοικία,
καθώς κοιτούσα το τοπίο απ' το παράθυρο,
ήτανε τέλειο για μια φωτογραφία.
Κατά τις δώδεκα και ένα δευτερόλεπτο,
πυροτεχνήματα φεύγαν απ' την πλατεία,
και δε με τρόμαζε του χρόνου το απρόβλεπτο
είχα ένα χρόνο παραπάνω εμπειρία.
Στο δρόμο έξω κάποιοι τσακωνόντουσαν
από όσο άκουσα είχαν έλλειψη χρημάτων,
πιο δίπλα ένα ζευγάρι που φιλιότανε
σε ποταμό πνιγόταν αισθημάτων.
Αχ πόσο θα' θελα μαζί μου τώρα να σουνα,
από τον έρωτα θα ήμουν μεθυσμένος,
αν με αγκάλιαζες ένα φιλί αν μου δινες,
ο νέος χρόνος θα μπαινε πιο ευτυχισμένος.

Από τη συλλογή στίχων μου'' Σκληρό να ζεις με το όνειρο΄΄, Τρίκαλα , 2011.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο οπαδός

Τα βράδια που είσαι μακριά ( αφιερωμένο στην γυναίκα μου Θώμη)

Σε βλέπω κι ονειρεύομαι