Έσβησε η πρώτη η φωτιά


Μιλάμε πλέον τυπικά, κι έσβησε η πρώτη η φωτιά,
στα σωθικά μας.
Τελειώσαν χάδια και φιλιά, μάλλον δεν ήταν λογικά
τα όνειρά μας.
Κι έτσι αφήσαμε στο χτες, τις πιο ωραίες μας στιγμές
βράδια ωραία.
Και περιμένω πώς και πώς, στα μέσα μου ν' ανάψει φως,
μια αγάπη νέα.

Μα μέχρι να ‘ρθει η ώρα αυτή, μέσα στη σκέψη μου είσαι εσύ,
και την ορίζεις.
Και σ άλλους δρόμους δυστυχώς, που δεν τους ξέρω ο φτωχός
θες να βαδίζεις.
Δεν την παλεύει η μοναξιά, χωρίς εμένα αγκαλιά
δεν κάνει βήμα.
Κάποτε ερχόσουνα εσύ κι έσκαγες λίγο στης σιωπής
την θάλασσα σαν κύμα.

Κι έτσι με φίλους και γνωστούς, και με καφέδες δυνατούς
περνώ την ώρα.
Πάλι για σένα θα τους πω, πόσο πολύ σε αγαπώ,
σε θέλω τώρα.....





Από τη συλλογή στίχων μου΄΄ Σκληρό να ζεις με το όνειρο΄΄ , Τρίκαλα, 2011.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα βράδια που είσαι μακριά ( αφιερωμένο στην γυναίκα μου Θώμη)

Σε βλέπω κι ονειρεύομαι

Τα ύστερα του κόσμου