Η εποχή της συμφοράς

Η εποχή της συμφοράς, είναι κοντά πλέον για μας
Για όλη την χώρα.
Έγινε το μυαλό κιμάς, Τρόικα όλα τα ζητάς
Εδώ και τώρα
Είναι η ανάπτυξη βουνό σε άμμο με ήλιο καυτό
Κι ευθύς θα πέσει
Λαέ με πράξεις δεν μιλάς, κι ας υποφέρεις κι ας πεινάς
Μάλλον σ αρέσει.
Έξω σου φεύγουν τα παιδιά, μένει η Ελλάδα να γερνά
Να αργοπεθαίνει.
Άνεργοι γύρω ένα σωρό, σε τύμβο θάβονται λευκό.
Κόμπος στο χτένι.
Κι όσοι ήταν πρωταγωνιστές, γίναν παλιάτσοι μες το σκετς
Για ένα κομμάτι
Όλα τα όνειρα του χτες γίναν του σήμερα φωτιές
Σ άδειο κρεβάτι.


Από την συλλογή στίχων μου ΄΄Ένα αναμμένο στο σκότος κερί ΄΄
Εκδόσεις Λογείον, Τρίκαλα 2016

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα βράδια που είσαι μακριά ( αφιερωμένο στην γυναίκα μου Θώμη)

Σε βλέπω κι ονειρεύομαι

Τα ύστερα του κόσμου