Kώστας Πάνος

Καληνύχτα παιδάκια/με γλυκά τα ονειράκια/  σε ένα κόσμο θηρίο/να γελάς με ένα αστείο/ και αν σας έρθουν μπαστούνια/αγαπήστε ως τα μπούνια/  και πουλιά στον αέρα/ πιάστε όλη την μέρα/  για καλό βρείτε χρόνο/και νικήστε το φθόνο/  η αγάπη ενώνει/και το μίσος τελειώνει/  η χαρά περιμένει/ και φιλίες υφαίνει/  αγαπήστε ως τα μπούνια/οι εχθροί μας μιλιούνια...

ΤΟ ΣΟΥΡΟΥΠΟ Πέφτει το σούρουπο στην πόλη ντυθήκαν για να βγούνε έξω όλοι να πιουν ποτά και να ξεσκάσουν ψυχολογία να ανεβάσουν Πέφτει το σούρουπο σιγά σε ηρεμεί μια αγκαλιά και άμα δεν την έχεις την μοναξιά αντέχεις

ΒΡΑΔΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Το τελευταίο βράδυ της εβδομάδας γεμάτο με απολογισμούς αλήθειες και ψέματα φίλους και εχθρούς και το σκοτάδι γλυκά να σε τυλίγει και στο δωμάτιο φως η πόρτα σαν ανοίγει το κουρασμένο μου κορμί το διαπερνάνε ρίγη και από Δευτέρα τα όνειρα πάλι στο ράφι μπαίνουν κι οι νέες καταστάσεις μας το σύμπαν μας υφαίνουν

XΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΟ Tόσα τραγούδια τόσοι στίχοι και η ψυχή μου ακόμα βήχει ποτέ δεν ήρθε η νοσοκόμα κι οι ελπίδες μου πουλιά ακόμα Απόψε πάλι χάθηκα μέσα στις αναμνήσεις πικρό φιλί μου έδωσες φύση ερωτική μου μαντήλι θα γινόμουνα σε όλα τα δάκρυα σου αλλά εσύ επέλεξες να μην είμαι κοντά σου Με τι καρδούλα άντεξες μόνο μου να αφήσεις ο κόσμος στα προβλήματα δεν βρίσκει πάντα λύσεις μαζί σου εγώ τρελάθηκα σε μια ζωή off the record δεν ήρθες όμως σπίτι μου ούτε για ένα second!!!! Τα ίδια σφάλματα έκανα και κάνω τόσα χρόνια για αυτό κοιμάμαι μόνος μου σε αδειανά σεντόνια Κάποτε ήμουν δον ζουάν σε άλλες ηλικίες μα τώρα οι χυλόπιτες γινήκανε κυρίες!!!! Σάτυρα από τους τίτλους των τραγουδιών μου

Κρατήστε τόνους χαμηλούς σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς και με 2 3 φίλους καλούς να χαίρεται ψυχή και νους

Έλα βγες μέσα απ την ψυχή δεν είσαι κροκοδίλειο δεν άντεξες την μοναξιά και ένα παλιό ειδύλλιο Έλα βγες μέσα απ την ψυχή με κλάμα εκτονώσου για λάθος σου επιλογή το φταίξιμο δικό σου Έλα βγες μέσα απ την ψυχή και πάνω στο μαντήλι χυθήκαν τα ποτάμια μου για τα γλυκά σου χείλη Έλα βγες μέσα απ την ψυχή ντροπή δεν είν καθόλου όποιος δεν κλαίει αναίσθητος πάει κατά διαόλου Έλα βγες μέσα απ την ψυχή και με το κλάμα εκφράσου μήπως είναι καλύτερο να ζεις στην μοναξιά σου Έλα βγες μέσα απ την ψυχή ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο εμείς αλλάζουμε κι ο χρόνος εκβιάζει Έλα βγες μέσα απ την ψυχή και νιώσε όλο τον πόνο της απουσίας της ύπαρξης που σε έκανε πιο μόνο

Φεύγει η νύχτα κι η σιωπή γίνεται φασαρία ξυπνούν οι άνθρωποι δειλοί και γίνονται θηρία δουλεύουν , βγαίνουν για καφέ και λεν πολλά αστεία πάνε για να κερδίσουνε της μοναξιάς τη βία. Φεύγει η νύχτα κι ο ουρανός με χρώμα μας ποτίζει ψυχές ανάβουν πυρκαγιές και έμπνευση ανθίζει και το αλκόολ το άφθονο δίνει στην καφείνη σκυτάλη μες τα χέρια της, να συνεχίσει εκείνη!

Άδεια η πόλη, ερημιά και εγώ άγριο θηρίο στην νύχτα μέσα τριγυρνώ στη μέρα λέω αντίο Χαζεύω τους μεθύστακες τους δήθεν και τα ψώνια ταίρι δεν πρόκειται να βρουν και ας ψάχνουνε αιώνια Άδεια η πόλη συμφορά, οι άνθρωποι κλειστήκαν σε κινητά και σε P.C. στα σπίτια αποκλειστήκαν χιονίζει μέσα στις καρδιές και ας είναι καλοκαίρι και εμένα με παρηγορεί τσ αυγής το πρώτο αγέρι

Αυτή η νύχτα δεν κυλά με τόσες σκέψεις κι εσύ γλυκιά μου έμπνευση ποτέ να μην στερέψεις σε είδα και στα εύκολα σε είδα και στα ζόρια με γλίτωσες απ τα δεινά και από την στενοχώρια Αυτή η νύχτα δεν κυλά και πάνω στο κρεβάτι μείνανε τα σημάδια σου και λείπει αυτό το κάτι νιώθω τα ξημερώματα βαρύς, στεγνός και μόνος και πάλι το παράθυρο μου χτύπησε ο πόνος

Ως το ξημέρωμα ξανά ξύπνιος εγώ θα μείνω την γκρίνια και τα λάθη σου και πάλι θα υπομείνω άμα σ αρέσει γίνομαι χαλί να με πατήσεις μα αν μέσα σου δεν μ αγαπάς βρες γρήγορα άλλες λύσεις Ως το ξημέρωμα ξανά με πιάνει πάλι ο φόβος ότι θα φύγει η ζωή και εγώ θα μείνω μόνος Για αυτό αν είσαι πλάι μου καλά θα τα περνάμε τον κόσμο εμείς θα σώσουμε, στα χέρια θα κρατάμε

Βράδυ στην πόλη γεμάτα τα μαγαζιά Αυτή η ζέστη δεν παλεύεται πια Και η εθνική να τρώει τα γκολ βροχή Με μια εμφάνιση πολύ τραγική Βράδυ στην πόλη τα αστέρια πολλά Τα ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά Μίνι φορέματα τέλεια κορμιά Όμως δεν έχουν καμιά ανθρωπιά ΚΠ

Ας σβήσουμε ότι μας χαλά κι ας πάμε λίγο ακόμα μπροστά αυτός ο κόσμος δεν συγχωρά μόνο ο εγωισμός του τον κυβερνά Ας κάνουμε ότι θέλει η ψυχή δεύτερη δεν υπάρχει ζωή ότι διδάσκει το παρελθόν μένει μονάχο του στο παρόν

Ακόμα μια ανείπωτη στην Λέσβο τραγωδία για ένα καλύτερο αύριο να βρούνε ηρεμία απ την Ασία ξεκίνησαν και φτάσαν στην Ελλάδα μα ο Χάρος τους τραγούδησε άσχημη μαντινάδα ...... Ακόμα μια ανείπωτη στην Λέσβο τραγωδία αθώοι να πληρώνουνε των δυνατών την βία δεν πρόλαβαν να βρουν στέγη τροφή και ελπίδα μες στην ψυχή προστέθηκε ακόμα μια κηλίδα

Γίναμε όλοι δικαστές του γείτονα , του δίπλα και χάσαμε τον μπούσουλα με του μυαλού την τρίπλα Αντί αυτήν την εποχή να μαστε μονιασμένοι πηδάμε απ τα παράθυρα όλοι απελπισμένοι Και βρίσκουμε στο φίλο μας το σφάλμα και το λάθος και μεις δεν βλέπουμε μπροστά απ του εγωισμού το πάθος Γίναμε όλοι δικαστές κι όλο πυροβολούμε χωρίς να ψάχνουμε γιατί κάποιοι έτσι αντιδρούμε Γίναμε όλοι δικαστές δικάζουμε με φθόνο τον γείτονα αβοήθητο αφήνουμε και μόνο

Τα πάθη μες τις πλάτες σου κουβάλησες του κόσμου εσύ μου έδωσες ζωή μου έδωσες το φως μου Και σε σταυρώνουν οι ΄΄πιστοί '' με λόγια κάθε μέρα εσένα που τους έδωσες να αναπνέουν αέρα Αλλά με την Ανάσταση τα νίκησες τα πάθη εσύ βλέπεις ευλόγησες το κάθε κατακάθι και την αξία έδωσες σε πόρνες και ζητιάνους τώρα ξανασταυρώνεσαι από ΄΄πιστούς΄΄ ρουφιάνους

Σβήνουν σε λίγο οι διακόπτες πάμε για ύπνο όλοι μαζί γεμίσαμε αδερφούς πανόπτες που όλα τα ξέρουν δηλαδή Γίναμε έρμαια του ψώνιου που διακατέχει την ΤΙ - ΒΙ την καλοσύνη του αιώνιου πότε θα πάρουμε γραμμή? Κλείνουν τα μάτια το μυαλό μας με βουλευτάδες ασεβείς κανείς δεν θέλει το καλό μας ψήφους ζητάν ότι κι αν πεις Σβήνει σε λίγο όλη η χώρα πέφτουν τα φώτα στη σκηνή μάλλον θα είμαστε μαζόχες όλοι κλεισμένοι σε κλουβί...

Η ειλικρίνεια πονάει όπως και η αλήθεια βαρέθηκα στα 38 να ακούω παραμύθια να μου χαιδεύουν τα αυτιά και πίσω να με θάβουν  όλοι αυτοί που θα πρέπε κεράκι να με ανάβουν Η ειλικρίνεια πονάει μα τι να πω τα ίδια και ίδια αν έχει ο άλλος στο μυαλό κολλήματα και φίδια πάει τώρα πια μεγάλωσα δεν θέλω πια ανθρώπους να μου την λεν πισώπλατα χωρίς να έχουν τρόπους

Αγώνες και ποδόσφαιρο και βόλτα στην πλατεία Πιο δίπλα παίζουνε παιδιά μες την τεχνολογία Νομίζουνε πώς χαίρονται πώς είναι ευτυχισμένα αλάνα δεν εγνώρισαν και πόδια ματωμένα Καφές σε έναν πεζόδρομο κοτσομπολιό με χάρη κι οι γκόμενες ψωνίζονται για άντρες βγάζουν φτυάρι Κόσμος να πάει και να ρχεται για να περάσει η ώρα την φτώχεια κοροιδεύοντας σε αυτήν εδώ την χώρα

Πόσο μεγάλο κεφάλαιο οι σχέσεις, δεν φτάνουνε σελίδες να αναλυθούν ο άλλος περιμένει να πέσεις για να μπορέσουνε άλλοι απ αυτό να κρατηθούν Πόσο μυστήριος ο άνθρωπος σαν πλάσμα άλλα σου λέει άλλα κάνει κι αλλού πάει κινούμαστε στης κρίσεως το φάσμα άλλος πάει τρέχοντας κι άλλος παραπάταει

Σάββατο και γέμισε ο πεζόδρομος μιλιούνια κοτσομπουλεύουν από κούνια οι γκόμενες φοράν ψηλά τακούνια και μας δουλεύουν ως τα μπούνια Κι οι άντρες τις κοιτάν σαν χάνοι γίνονται μέγιστοι ρουφιάνοι την χυλοπίτα όταν φάνε γιατί ζηλεύουν που δεν τις ακουμπάνε Σάββατο και γέμισε η πόλη υποψηφίους άλλους ζεστούς και άλλους κρύους Ζυγώσαν πάλι εκλογές και βγήκαν έξω τόση παράνοια δεν θα αντέξω

Πάρε Καραισκάκη καριοφίλι και συ Νικηταρά το γιαταγάνι την Ελλάδα την προδώσανε οι φίλοι και ο λαός μας νάνι νάνι Σε φυλακή σε κλείσανε Κολοκοτρώνη επειδή σε όλους έκανες καλό να ξέρεις πώς και σήμερα νικάν οι φθόνοι σε ένα τώρα θλιβερό Πάρε Μπουμπουλίνα το καράβι και συ αθάνατη Μαντώ σε λίγο ο καβγάς ανάβει κι άβουλοι είμαστε θαρρώ.

Σήμερα που ναι Κυριακή φορέσαν όλοι τα καλά τους δεν νοιάζονται για την δουλειά τους ξημερώνει η γιορτή Σήμερα που ναι Κυριακή κι είναι η διάθεση στα ύψη και μένα ότι μου χει λείψει στων αναμνήσεων μπήκε το κουτί Σήμερα που είναι Κυριακή είναι ο καφές πιο ωραίος βγήκε ο άντρας ο μοιραίος γυναίκα για κουβέντα η αφορμή Σήμερα που είναι Κυριακή άλλοι μαζί κι άλλοι πιο μόνοι γίνονται χαρές πλέον οι πόνοι σε όποιον γουστάρει την ζωή

Ο Ληθαίος πότε ανήσυχος και πότε ωραίος την πόλη των Τρικάλων διασχίζει και τους περαστικούς σε άλλους κόσμους τους γυρίζει Ο Ληθαίος στις όχθες του πηγαίνουν βόλτες οι εφηβικές αγάπες οι πρώτες και τα ζευγάρια αφήσανε στην κοίτη του τα χνάρια Ο Ληθαίος καθάριο διάσημο ποτάμι κι αυτοί που δεν καβάλησαν καλάμι την άκρη στα νερά του θα την βρούνε χωρίς τον πόνο τους να πούνε

Η ιστορία μας είναι μεγάλη μικρή η χώρα πολλά τα κάλλη και γύρω γύρω εχθροί αιμοβόροι ζητάν νησάκια ζητάν και όρη Αυτή η Ελλάδα που πια πεθαίνει να διώχνει νέους δεν προλαβαίνει και ότι κάναν οι πρόγονοί μας βάρος στις πλάτες και στο παιδί μας Μέσα στα χρέη που κολυμπάμε πρέπει ιστορία να μελετάμε να μην χαθούμε εδώ και τώρα εφιάλτες ζούνε εδώ και τώρα

Νιώθω πολλά μα τα χω μέσα μου και όταν πάω να σου μιλήσω ο κόσμος κάτω απ τα πόδια χάνεται καπνίζω αντί να σε φιλήσω Νιώθω πολλά μα τα χω μέσα μου σε ένα επτασφράγιστο μπουκάλι αντί να κάνω εγώ την κίνηση την κάνουν πρώτα οι άλλοι Νιώθω πολλά μα τα χω μέσα μου και δεν μπορώ να εκφράσω τον έρωτα και την αγάπη μου μάλλον το πάω να αγιάσω Νιώθω πολλά μα τα χω μέσα μου περνάει τζάμπα ο χρόνος ότι υπόσχομαι ας γίνοταν κι ας τέλειωνε ο πόνος

Μετά απ τις αργίες μας επιστροφή στα ίδια τελειώσανε τα ψέματα των σκέψεων τα ταξίδια Μετά απ τις αργίες μας ο κάθε κατεργάρης απ αύριο θα χοροπηδά σαν να ναι αναστενάρης Μετά από τις αργίες μας σκύβουμε το κεφάλι πέφτουμε να δουλέψουμε με χέρια και κεφάλι Μετά απ τις αργίες μας δύσκολη η αφετηρία αγώνας δρόμου η ζωή περνάς από θρανία

Σε ένα δωμάτιο φαντάζομαι τα βράδια πώς είσαι δίπλα , πώς μ αγγίζεις Στης μοναξιάς μου τα βαθιά σκοτάδια στο όνειρο έρχεσαι και με ερεθίζεις Σε ένα δωμάτιο κλείνομαι τις νύχτες και σκέφτομαι πώς δεν ήσουν εντάξει τις κατάρες, τις κακίες έλα ρίχτες εγώ στους φίλους μου έχω αράξει Σε ένα δωμάτιο με ρολά κατεβασμένα Βλέπω την σκιά σου στον καθρέφτη ήρθες σαν το φάντασμα για μένα και απόλυτη σιωπή στο σπίτι πέφτει

Άρτος και θεάματα για το λαό δίχως πλέον υποσχέσεις για το κοινό καλό έλληνα άλλο μην πέσεις Σε βάλαν σε κλοιό ασφυκτικό τι βι κι όλα τα μέσα για να μασάς καλύτερα την κρίση την μπαμπέσα Τελειώσανε τα ψέματα που φαγες τόσα χρόνια Έλληνα αχ συνήθισες σε υπομονή αιώνια

(χιλιοειπωμένος στίχος και αρκετά τραγούδια) η δική μου εκδοχή: Φωτεινό φεγγάρι στρόγγυλο  τη λίμπιντο ανεβάζεις πόσα και πόσα μαγικά γίνονται στο όνομά σου όλους μας φωτίζεις τους μοναχικούς παρηγορείς και τα ζευγάρια αγκαλιάζεις στο φως σου συλλαμβάνεται η ζωή Φεγγάρι μιας νύχτας Νανούρισέ με Και δείξε τον δρόμο της έμπνευσης και την αγαπημένη μου

Ρίχνεις το κέρμα και ακούγεται ο ήχος και μένα πάλι μου ήρθε στίχος οι άδειοι άνθρωποι φτηνοί χωρίς ουσία τους προσπερνώ χωρίς να δίνω σημασία Τους κάνεις δώρο ένα κομμάτι απ την ψυχή σου βαθιά το θέλουνε να ναι μαζί σου όμως το τίποτα έχουν μόνο να προσφέρουν τα ξέρουν όλα όμως τίποτα δεν ξέρουν

Η εβδομάδα ξεκινά με την βαριά Δευτέρα Τρίτη Τετάρτη έρχεται και τρέχω σαν την σφαίρα Πέμπτη χωρίς διάλειμμα Παρασκευή ξεσπάω και το σαββατοκύριακο με μουσική μεθάω

Είμαστε μια ιδιαίτερη μικρούλα κοινωνία που ο ένας τον άλλον ξέρει να κατηγορεί το φατσιμάρε και ο καφές είν σε αφθονία και πνίγει όποιον το ψέμα δεν μπορεί Μια πόλη είμαστε μικρή που γέννησε μεγάλους που βλέπει όμως το κακό μονάχα στους άλλους Και όσοι μείναν γνήσιοι κοιτάνε το ποτάμι και όσοι ξεκαβάλησαν γρήγορα το καλάμι

Σε ένα καράβι σε έβαλαν σε φόρτωσαν σαν πράμα στην χώρα που σε πήγανε περίμενες το θαύμα Και τα όνειρά σου γίνανε άγρια ασφάλτου σκόνη σου λεν ζεις στον παράδεισο μα όλο σε σκοτώνει Σε ένα καράβι σε έβαλαν με θράσος οι εμπόροι χωρίς κανένας να νοιαστεί για το δικό σου ζόρι Για ένα καλύτερο αύριο σου πούλησαν ελπίδα την θλίψη μες τα μάτια σου μόνο εγώ την είδα.

Είναι μαγκιά να τα λες έξω απ τα δόντια για να μην πας με ψέματα ταξίδια υπερπόντια Είναι μαγκιά να αγαπάς και να μιλάς στα ίσα για να αντέχεις των κακών το μίσος και την λύσσα Είναι μαγκιά να κουβαλάς πλούτο μες την ψυχή σου αυτό είναι που ζηλεύουνε βαθύτερα οι εχθροί σου Είναι μαγκιά να σε τιμούν και να σε σχολιάζουν πλανήτης είσαι αυτόφωτος και μέσα τους κοχλάζουν

Καράβια πάνε και έρχονται χωρίς να μας ρωτήσουν Στα πρώτα τα ταξίδια τους ευθύς θα λησμονήσουν Τους επιβάτες τον καιρό και τα παλιά λιμάνια Μονάχα τα φουγάρα τους θα βγάζουνε ντουμάνια Καράβια πάνε κι έρχονται γύρω από τη σελήνη Και έχουνε για προορισμό πάντα μονάχα εκείνη Εκείνη που σε πλήγωσε στο πρώτο το λιμάνι Και τώρα σε άλλες αγκαλιές χαρές και νάζια κάνει

Φτάνεις ψηλά στον ουρανό στην απεραντοσύνη  και σε κοιτάζουν τα παιδιά με τόση καλοσύνη,  και ξεκινά η σαρακοστή με καθαρά Δευτέρα  μ αγνή λαγάνα και χαλβά και καθαρό αέρα

Εσύ πουλάκι μου όμορφο επάνω στο κλαδί σου ώρες μπορώ ατελείωτες να ακούω την φωνή σου ταλέντο τόσο σου δωσε η χρυσοχέρα η φύση και την ψυχή του καθενός κάνεις να ηρεμήσει Εσύ πουλάκι μου όμορφο που κελαηδάς με χάρη διώξε μου τα προβλήματα των σκέψεων τα βάρη και εγώ θα φέρω ότι μπορώ να χτίσω την φωλιά σου φτάνει εσύ να τραγουδάς με την γλυκιά λαλιά σου.

Μες τις παλιές τις φυλακές Δίπλα απ την εκκλησία Ένα μουσείο βρίσκεται Γεμάτο ιστορία Ενός ανθρώπου που άξιζε Όσο αξίζουν χίλιοι Που φυγε με παράπονο Και έναν καημό στα χείλη Η πόλη που τον γέννησε Τον χλεύαζε όσο ζούσε Μόνο μετά το θάνατο Άρχισε να εκτιμούσε Κόσμος τον επισκέφτεται Και τον θαυμάζουν όλοι Και τώρα πια περήφανη Είναι για αυτόν η πόλη Και στο μουσείο γίνονται Ωραίες εκδηλώσεις Ξένε κι εσύ φόρο τιμής Έλα να αποδώσεις

Ξημέρωμα άνοιξης δίπλα στο ποτάμι Να τρέχει το νεράκι σαν τον χρόνο κι οι σκέψεις με χτυπάνε σαν τσουνάμι την καφείνη μου καθώς καταναλώνω Ξημέρωμα άνοιξης στην πόλη εφτά η ώρα τα αυτοκίνητα περνάν δίπλα μου σφαίρα και η ζωή μου δίνει απλόχερα σαν δώρα θάρρος και δύναμη να αντέξω άλλη μια μέρα

Αυτές οι ένοχες σιωπές πολλά μου λένε στριφογυρίζω στο κρεβάτι κι ύστερα δικαστής ο ύπνος με κάνει σαν ονειροβάτη Αυτές οι ένοχες σιωπές πολλά μου κρύβουν δεν θέλω να τις καταλάβω Μα σκέψεις το μυαλό μου στίβουν και τρέχω για να τις προλάβω

Ήρθε και πάλι η Αποκριά κι όλοι τρελά ντυμένοι την κρίση υποφέρουμε κ είμαστε κουρασμένοι Ήρθε και πάλι η Αποκριά ο κόσμος ξεφαντώνει και όλοι οι ξενέρωτοι μένουν για πάντα μόνοι Ήρθε και πάλι η Αποκριά λίγο να ξεχαστούμε απ τα πολλά τα βάσανα που χρόνια κουβαλούμε Ήρθε και πάλι η Αποκριά κι όλοι μάσκες φοράνε λες και τον άλλο τον καιρό αλήθειες μολογάνε.

Στην άλλη ζωή να μουνα πουλί να κελαηδούσα Για όλες τις άμοιρες ψυχές γλυκά να τραγουδούσα Πάνω στο δέντρο μου ψηλά να τους κοιτούσα όλους Τους φίλους μα και τους εχθρούς και τους ονειροπόλους Στην άλλη ζωή να μουνα άλογο σε λιβάδι Και να καλπάζω ανέμελα σ ονείρων παραγάδι Και να χα μόνο μου σκοπό τον κόσμο να βοηθάω Να αφηνιάζω στους κακούς και να τους πολεμάω.

Εσύ όσους τρέχουν δίπλα σου τους κατευθύνεις λίγο Και αφού μαζεύτηκαν πολλοί είπα και γω να φύγω Εγώ ότι και να έδωσα σε χρόνο και σε αγάπη Νόμιζα για τον πόνο σου θα ήτανε το χάπι Με βρήκες τόσο αφελή και με είχες του χεριού σου Και έκανες ότι ήθελες πάντα του κεφαλιού σου Έτσι λοιπόν κυρία μου δεν σ άντεξα ο καημένος Κι έφυγα από το σπίτι σου δειλός κι απελπισμένος

Για έναν καφέ καθόμουν στην πλατεία κόσμος περνούσε σκεφτικός εσύ ήσουν το θέμα κι η ιστορία περνούσε η ώρα κι ο καημός Για ένα καφέ καθόμουν και ξεχνούσα με την σκέψη σου όλα τα στραβά και την στιγμή που θα ρθεις λαχταρούσα να σε προσμένω από μακριά

Τι όμορφα η βδομάδα ξεκινά με την δουλειά με κέφι κι άσε τον κόσμο να βαρά  του κόμπλεξ του το ντέφι Τι όμορφα η βδομάδα ξεκινά με όρεξη και πάθος να σαι σωστός να σαι καλός και να μην κάνεις λάθος

Τα φύλλα ανθίζουνε και πάλι στα δέντρα τα μικρά και τα μεγάλα κι η μυρωδιά απ τα λουλούδια φέρνει ζάλη τα ζώα αρχίζουν την τρεχάλα Μπήκε η άνοιξη η μέρα μεγαλώνει και τα πουλιά πιο ωραία κελαηδάνε και την ουρά ανοίγει το παγόνι και τα παιδιά απ τη χαρά χοροπηδάνε Μπήκε η άνοιξη γιορτάζει όλη η φύση στην εξοχή οι άνθρωποι πηγαίνουν οι μέλισσες γλυκό ρίχνουν μεθύσι με ροδοπέταλα τον Μάρτη ραίνουν

Όλοι μια μάζα σε ένα τρυπάκι για να μην χάσουν το παρεάκι όλοι μασάνε την ίδια τσίχλα και ας βρωμάει η σκέψη μπίχλα Όλοι μια μάζα σε άγνωστο μέλλον που καταστρέψαν , αυτοί που θέλουν να μας κρατάνε φυλακισμένους μες σε οθόνες εγκλωβισμένους Όλοι μια μάζα, και κουρδισμένοι σε συγχορδία κατεστραμμένη καμιά ελπίδα για νεολαία όλοι θα φύγουνε μια μέρα ωραία Θα ψάξουν τύχη σε άλλα μέρη εκεί που η ανάγκη τους έχει φέρει δεν πάει άλλο η παρακμή μας βρώμισε μέχρι και η αναπνοή μας

Απόψε θα τσικνίσουμε θα φάμε και θα πιούμε και ότι κι αν μας κεράσουνε  εμείς θα το δεχτούμε Απόψε θα τσικνίσουμε θα ανάψουν τα πιρούνια θα πιούμε σαν αλκοολικοί θα φάμε σαν γουρούνια Απόψε θα τσικνίσουμε στην εξοχή , στην πόλη και μέχρι την Παρασκευή θα χουμε σκάσει όλοι Απόψε θα τσικνίσουμε και θα καταστραφούμε θα φάμε θα χορέψουμε και θα ξημερωθούμε....

Τι πλάσμα ο άνθρωπος ζητάει κι άλλα από όλα αυτά που του προσφέρει ο καιρός τι και αν έχει πουλιού το γάλα είναι αχάριστος και πονηρός Τι πλάσμα ο άνθρωπος ούτε δυό μέτρα δεν του ανήκουν σε αυτήν τη γη η αλαζονεία του μεγάλη ψεύτρα σε όλεθρο τον οδηγεί Τι πλάσμα ο άνθρωπος ωραία φτιαγμένος για όλα είναι ικανός στη συγχορδία της φύσης κουρδισμένος θέλει να γίνει μικρός Θεός

Αμυγδαλιά που άνθισε ,δίπλα από το σχολείο γέμισε απ τα φύλλα της και γνώση το θρανίο Αμυγδαλίτσα μου όμορφη με τα πολλά κλαδιά σου το καλοκαίρι γίνεσαι σκιά για τα παιδιά σου. Από τις ρίζες στον κορμό μεγάλη έχεις σοφία ανοίγεις το παράθυρο μέσα στην φαντασία

Τους φίλους και στις γκόμενες να τους μιλάς στα ίσια να μην σε κοροιδεύουνε  σαν πας στα κυπαρίσσια Στους φίλους και στις γκόμενες να κάνεις τα χατίρι αλλιώς μέσα στης μοναξιάς καίγεσαι το λιοπύρι Στους φίλους και τις γκόμενες πάντα να λες αλήθεια ο κόσμος πλέον μπούχτισε να ακούει παραμύθια Τους φίλους και τις γκόμενες πάντα να τους προσέχεις και άμα έχουνε στραβά πρέπει να τους αντέχεις Τους φίλους και τις γκόμενες να έχεις στην καρδιά σου σαν μάνα σαν πατέρα σου και ύστερα σαν παιδιά σου

Έχεις μια αύρα μαγική κι αυτό το βλέπουνε πολλοί στέκουν και σε θαυμάζουν μα μέσα τους κοχλάζουν Έχεις μια αύρα μαγική δίνεις στους γύρω σου πνοή και σε εκτιμούνε όλοι σε αυτήν εδώ την πόλη Έχεις μια αύρα μαγική και σε χρειάζονται πολλοί αξία να τους δώσεις χωρίς να ανταποδώσεις Έχεις μια αύρα μαγική μα είσαι και καλό παιδί πάντα προσγειωμένο στον κόσμο αφιερωμένο

Μεγάλοι συνωμότησαν για ένα ίχνος κράτους και έκανε τους πολιτικούς σαν Πόντιους Πιλάτους Για ότι αποφασίστηκε για τα λεφτά και μόνο την γλώσσα κι ιστορία μας να μην αλλάξουν μόνο Μεγάλοι συνωμότησαν σε σκοτεινό τοπίο να κάνουν το κρατίδιο ένα μικρο θηρίο που θα σκορπά διχόνοια σε όλα τα Βαλκάνια κι όλοι θα υποστηρίζουνε με εμπόριο και δάνεια.

Μην εμπιστεύεσαι κανέναν έχει γυρίσματα ο καιρός Τα λόγια είναι τα γραμμένα όπου αλέθει ο τροχός Και στην πολλή την καλοσύνη Μικρό καλάθι να κρατάς Οι σχέσεις πια έχουν τελειώσει Γίναν τα όνειρα κιμάς Είδαν πολλά αυτά τα μάτια Κι ανατριχιάζω τώρα πια Ψυχές που φαίνονται μπαχτσέδες Να βγάζουν φθόνο ξαφνικά Μην εμπιστεύεσαι κανέναν Να σαι πολύ προσεκτικός Όσοι μπροστά σου λεν επαίνους Σου σκάβουν λάκο διακαώς

Είμαστε όλοι αριθμοί, δεκαδικά ψηφία για τους δυνάστες έχουμε μηδενική αξία κι όποιος πιο γρήγορα αυτό το έχει καταλάβει τρέχει εις τον παράδεισο μια θέση να προλάβει Είμαστε όλοι αριθμοί μπροστά εις τα θηρία που κουμαντάρουν βουλευτές και την οικονομία κι όποιος ξεγελάστηκε και λέει πώς δεν είναι έτσι νομίζει είναι κόκορας , σε αδειανό κοτέτσι

Οι φόβοι μεγαλώνουνε σαν έρχεται το βράδυ ρίχνουν μες την ψυχή φωτιά, στην μοναξιά μου χάδι Με βρίσκουνε ευάλωτο και με πυροβολούνε τώρα που πια τα χέρια σου δειλά δεν μ ακουμπούνε Οι φόβοι μεγαλώνουνε πλέον οπλοφορούνε την νύχτα να σκοτώσουνε καθώς με κυνηγούνε Και γω δεν έχω εσένανε προστάτη και οδηγό μου σε αυτό τον άγριο πανικό , δεν σε έχω στο πλευρό μου. Οι φόβοι στις αργίες μου πάντα παραμονεύουν και στο κλειστό δωμάτιο μόνοι με συντροφεύουν γιατί δεν σε έχω δίπλα μου για να με προστατεύσεις και περιμένω απ το όνειρο μάταια να δραπετεύσεις

Τόση ομορφιά δεν ξαναείδα είσαι στην νύχτα πυγολαμπίδα με ακολουθείς όπου πηγαίνω σε κάθε σου σκέψη πεθαίνω Τόσος έρωτας που ήταν κρυμμένος μέσα στα χρόνια βαθιά θαμμένος μα η χαρά δεν αλλάζει χρώμα και περιμένω να ρθεις ακόμα Τόση αγάπη δεν πήγε στράφι κι είναι το σώμα σου από χρυσάφι όταν σε βλέπω τελειώνει ο χρόνος κι είναι γλυκός ακόμα και ο πόνος Τόση γαλήνη δεν έχω νιώσει σαν τον ζητιάνο έχω κρυώσει με περιμένει η αγκαλιά σου και παραδίνομαι στην αφεντιά σου

Πάει και τούτη η χρονιά με αισθήματα και πάθη κάνε τον απολογισμό μέτρα σωστά και λάθη Δώσε αγάπη δώσε φως σε όσους σε αγαπούνε και πάλι αδιαφόρησε για όσους σε μισούνε Πάει και τούτη η χρονιά και έρχεται η νέα μάζεψε στην ψυχή σοδειά να χεις καλή παρέα Μάθε καινούρια πράματα κάνε πολλά ταξίδια και διώξε την μιζέρια σου στα ίδια και τα ίδια Ας είναι η χαρά οδηγός για τον καινούριο χρόνο να χεις ένα χαμόγελο αντίδοτο στον πόνο

Μένει καημός στα σωθικά τελειώσαμε οι δυό μας ίσως γιατί κοιτάξαμε  μόνο τον εαυτό μας Μένει καημός στα σωθικά μετά τον χωρισμό μας μάλλον δεν εκτιμήσαμε τι είχαμε στο πλευρό μας Μένει καημός στα σωθικά κι η μοναξιά ανατέλλει και να μαστε πια μακριά ο εγωισμός μας θέλει Μένει καημός στα σωθικά που πλέον δεν μιλάμε γίναμε μια ανάμνηση και την σιωπή ακουμπάμε Μένει καημός στα σωθικά κι ο πόνος μεγαλώνει που οι δυό μας καταλήξαμε να μαστε πλέον μόνοι Μένει καημός στα σωθικά μα η ψυχή αντέχει τα όχι σου να προσπερνά.... πάντα ψηλά θα σε έχει....

Έχει πεθάνει η μαγκιά  εδώ και λίγα χρόνια φοράν απλά για να φοράν οι άντρες παντελόνια Έχει πεθάνει η μαγκιά κι όλη η ντομπροσύνη και με κακία απαντούν στην κάθε καλοσύνη Έχει πεθάνει η μαγκιά λίγοι την έχουν πλέον οι πιο πολλοί γίναν κιμάς και οι φελλοί επιπλέουν Έχει πεθάνει η μαγκιά και είναι αδικημένοι κι όσοι τον κόσμο αγάπησαν είν καταδικασμένοι Έχει πεθάνει η μαγκιά τα λόγια τα σταράτα και πλέον η ειλικρίνεια δεν βγαίνει πια στην στράτα

Γλυκοχαράζει με βροχή κοιμάται ακόμα η πόλη κοιμούνται τώρα οι τρελοί και οι ονειροπόλοι Γλυκοχαράζει με βροχή με έναν καφέ κι ελπίδα παίρνει μπροστά η μηχανή με σκέψεων καταιγίδα Γλυκοχαράζει με βροχή που λιώνει όλο το χιόνι κι έχει ανάγκη η ψυχή άλλο να μην κρυώνει Γλυκοχαράζει με βροχή και ξεκινά η μέρα βγαίνει ο κόσμος για δουλειά στον καθαρό αέρα Γλυκοχαράζει με βροχή ξεπλένονται οι αναμνήσεις η ίδια η ζωή σε προκαλεί σελίδα να γυρίσεις

Κι όταν τελειώσει η ζωή Τι είναι αυτό που μένει Είναι η υστεροφημία μας Στον τάφο μας γραμμένη Κι όταν τελειώσει η ζωή Τι λέει η κοινωνία Θα ναι τελείως ασήμαντο Χωρίς λόγο και ουσία Κι όταν τελειώσει η ζωή Και πάψει το ταξίδι Μένει η καλοσύνη μας Στο άπειρο στολίδι Κι όταν τελειώσει η ζωή Και πας στα κυπαρίσσια Θα μείνουνε στους γύρω σου Τα λόγια σου τα ίσια

Θα θελα τούτες τις γιορτές να ήσουνα μαζί μου Ποτέ μου δεν κουράστηκα να σε περιμένω Κι απ το ανοιχτό παράθυρο πάντα θα σε προσμένω Εσένα που μοιράστηκα την άγρια φυλακή μου Θα θελα τούτες τις γιορτές να ρθεις να σ αγκαλιάσω Να πάρει το όνειρο ζωή στις άκρες των χειλιών σου Να ταξιδέψω σαν παιδί στο άσπρο των ματιών σου Τις δύσκολες τις μέρες μου δίπλα σου να πλαγιάσω Κι αν πλέον είσαι μακριά και δεν με υπολογίζεις Ζύγισε μέτρα και σταθμά και άλλον μην αγγίζεις Είναι καλή η μοναξιά όταν την ζω μαζί σου Της ευτυχίας τα πέλαγα εκβάλλουν στο κορμί σου